PICTURA POESIS – Miseriae Mundi

Nog nooit eerder heb ik een uitgebreide CD review gedaan, tot ik afgelopen weekend een CD in handen kreeg en de afzender beloofde dat ik een eerlijke recentie zou geven. Ik ging zelfs zo ver te beloven dat ik een poging zou doen tot een professionele review. Dat heeft me de hele zondagmiddag gekost, inclusief verschillende luisterbeurten naar de CD (ik klaag niet) maar ik vind dat ik best een goede en eerlijke review heb geschreven. Hier is mijn eerste, echte CD review!

Je moet van een deathgrunt houden maar verder heeft deze band een beetje van alles in zich. Ik hoor invloeden van diverse metal-genres gecombineerd in een overjas van death metal. De muziek is te vergelijken met wat we kennen aan Nederlandse symfonische- en gothic metal bands, zoals DELAIN, EPICA, AFTER FOREVER maar dan qua stijl meer in de richting van ORPHANAGE en de eerste platen van THE GATHERING. Muzikaal hoor ik ook overeenkomsten met CARACH ANGREN als mede het Britse BAL-SAGOTH en waar bij die band de keyboards er soms erg dik bovenop liggen valt dat, ondanks het feit dat PICTURA POESIS over twee (2) toetsenisten beschikt, bij deze band reuze mee. Het gaat per slot van rekening om een symfonische death metal band en de keyboards spelen in de composities dan ook een belangrijke rol.

De band is in 2012 opgericht in Noord-Brabant en de naam is afkomstig van het Latijnse Ut pictura poesis wat vrij vertaald betekent; Schilderijen als poëzie. Dit geeft ook precies aan waar de band zijn inspiratie voor het schrijven van tekst en muziek vandaan haalt. Na de release van een demo in 2013 (In Death’s Embrace) en een EP in 2014 (Demonic Delusions), werd in 2015 begonnen aan het schrijven van hun eerste volledige album. In het tweede kwartaal van 2016 besloot vokalist Mike Vogels de band te verlaten vanwege creatieve meningsverschillen en werd de zoektocht gestart naar een vervanger. Ondertussen hield het schrijfproces aan en werd in augustus van dat jaar in Bas de Esch (afkomstig uit SCENARIO II) een nieuwe grunter gevonden. 2016 zou niet meer haalbaar zijn om het debuut album te laten verschijnen dus werd als doel gesteld om dit alsnog voor de tweede helft van 2017 te laten plaatsvinden.

Dat de band graag Latijn gebruikt wordt duidelijk uit de bandnaam maar ook de titel van het debuutalbum en de subtitel van het drieluik dat op het album staat zijn in het Latijn. De titel van de CD is Miseriae Mundi (Wereld Ellende, of Ellende in de wereld) en bestaat uit 10 nummers. De opener is meteen het eerste deel van het drieluik dat de naam Ego Sum Bellum (I am the war) draagt en handelt over de Napoleontische Oorlogen. Het eerste deel, ‘Legions Of Doom’, opent met een inleidend keyboardspel, waarna de drums zich met een galopperend ritme als het gebulder van kanonnen bij de partij voegen. Hierna krijgt het kort een power metal tintje om vervolgens los te barsten in de symfonische death metal met de kreet “For France!”. Aangezien de band maar 1 gitarist heeft, wordt 1 van de toetsenisten zo nu en dan ingezet om dienst te doen als duellerende gitaarpartij. De snelheid blijft erin zitten als de opener naadloos overgaat in het tweede nummer ‘Holy Whore’. ‘The Paralytic Child’ beukt er ook stevig op los en blastbeats zijn in dit nummer regelmatig te horen. Dan is het tijd voor het tweede deel van de Ego Sum Bellum-saga, ‘Visions Of Death’. Ook hier opent het nummer met een kort keyboardspel, waarna een doom-achtig spel wordt ingezet. Als zanger Bas begint te grunten, krijg ik een beetje het gevoel alsof ik naar Brandon Small (Nathan Explosion, fictieve zanger van Dethklok) zit te luisteren. Het ritme en de uiting van zijn grunt in dit nummer hebben er veel van weg. Muzikaal heeft het nummer ook wel wat weg van Dethklok. Tegen halverwege het nummer komen ook geluidseffecten van kanonnen voorbij en marcherende troepen doen dit tweede deel besluiten. ‘Persephone’ opent met een meer Thrash georiënteerd ritme maar slaat al gauw weer om naar Death metal. Ook hier begeleiden de keyboards het nummer en is het de Death Metal die op de voorgrond staat. Nummer 6 op de CD is voor ‘Nightfall’, een korte, instrumentale track waarin alleen de keyboards te horen zijn en op de achtergrond een knapperend vuur, gevolgd door hoefgetrappel. Hoogstwaarschijnlijk een introductie voor nummer 7, ‘The Bockereyders’. Een zware bombastische opening luidt een duistere song in, die de nodige raakvlakken heeft met het black metal genre zoals we dat van DIMMU BORGIR kennen. Hoewel de tekst in het Engels is, is het laatste couplet dat eigenlijk wordt opgelezen, in het Nederlands. Iets wat we ook kennen van CARACH ANGREN. Ook in de grunt van Bas klinkt het absoluut niet verkeerd. Dat is helemaal goed te merken in het volgende nummer op de CD (nummer 8), welke de titel ‘De Witt’ draagt. Dit nummer gaat over de gewelddadige moord op de gebroeders Johan en Cornelis De Witt. Aangezien dit Nederlandse geschiedenis is, heeft de dame uit het gezelschap van PICTURA POESIS (Sheree Hoogenberg) dit nummer ook van een Nederlandse tekst voorzien en wordt door Bas op overtuigende wijze ‘gezongen’. ‘Plains Of Existence’ heeft wat meer afwisseling in het nummer zitten. De coupletten zijn wat doom gericht terwijl het refrein een lekkere blastbeat bevat. De solo doet mij weer meer aan power metal denken. Het laatste couplet maakt het met zijn onorthodoxe einde de weg vrij voor het laatste nummer van het drieluik en tevens het laatste nummer van de CD. Ego Sum Bellum eindigt met het nummer ‘Father Of Destruction’. Ditmaal mag een clean gitaargeluid het nummer openen, even later bijgestaan door een keyboard en de drums. Een slow-death riff valt in en Bas gaat van start met het laatste verslag van de Napoleontische Oorlog. Blastbeats en synth-solo’s leiden ons naar een toespraak, waarna een rustig keyboard intermezzo te horen is. Een death metal riff valt bij en brengt ons, via een dubbele bass, terug in het verslag. Als de muziek langzaam wegsterft heb je niet eens in de gaten gehad dat je naar een nummer van 8 minuten hebt zitten luisteren.

‘Miseriae Mundi’ is een sterk Symfonisch Death Metal album en dat het symfonische deel erg belangrijk is, getuige de twee toetsenisten. Ik moet zeggen dat deze band bij mij hoger in achting staat dan menig andere ‘nieuwe’ Nederlandse death metal bands, zelfs bands waarvan leden zich bewezen hebben in andere bands (zoals bijvoorbeeld HAIL OF BULLETS). De muziek is divers genoeg en ondanks dat er twee toetsenisten in de band zitten, zijn de keyboards niet te overdreven aanwezig. In sommige nummers zou ik toch de gitaar wat meer op de voorgrond willen horen maar verder is het een erg goed en sterk debuut album. Ik ben heel benieuwd naar de toekomstige releases van PICTURA POESIS en of ze deze muziek naar een iets hoger plan kunnen trekken.

Release Datum: 6 mei 2017

01. Legions Of Doom (Ego Sum Bellum pt.I )
02. Holy Whore
03. The Paralytic Child
04. Visions Of Death (Ego Sum Bellum pt. II)
05. Persephone
06. Nightfall
07. The Bockereyders
08. De Witt
09. Plains Of Existence
10. Father Of Destruction (Ego Sum Bellum pt. III)

Line-up:

Bas de Esch – Vocals
Didier Lasoe – Guitar & Backing Vocals
Sheree Hoogenberg – Synthesizer
Rick Krause – Synthesizer
Maurice Braam – Bass Guitar
Harald Bouten – Drums & Backing Vocals